Waar Belgische appelen allemaal wel niet goed voor zijn: Ze verblijden de fietsers in de Limburgse fruitstreek, of het nu bloesempjes of blozende vruchten zijn. Ze inspireren surrealistische artiesten met bolhoeden (Hint: Magritte)… En dan worden ze meedogenloos in mootjes gehakt… om te verrijzen op onze appeltaartjes. Tongstrelend zacht van binnen, lichtjes gekarameliseerd op de topjes, op een bedje van zanddeeg. Onze oogappel!